Προϊόντα

Η προσρόφηση πρωτεϊνών σε διεπιφάνειες στερεού-ρευστού συχνά βρέθηκε εμπειρικά ότι προάγει το σχηματισμό διαλυτών συσσωματωμάτων και μεγαλύτερων, υποορατών και ορατών σωματιδίων, αλλά τα βασικά στάδια αυτής της διαδικασίας είναι συχνά δύσκολο να διερευνηθούν άμεσα.Η συσσωμάτωση που προκαλείται από προσρόφηση σε διεπιφάνειες νερού-οξειδίου του πυριτίου (SiOx), παρόμοια με τις επιφάνειες ένυδρου γυαλιού, χαρακτηρίστηκε ως συνάρτηση του pH και της ιοντικής ισχύος για το άλφα-χυμοτρυψινογόνο (aCgn) και για ένα μονοκλωνικό αντίσωμα (IgG1).Μια κυψέλη ροής επέτρεπε την ανακλαστικότητα νετρονίων για τα πρωτεϊνικά στρώματα που προσροφήθηκαν στον καθαρισμό των επιφανειών SiOx, καθώς και μετά από διαδοχικά βήματα "ξέπλυμα".Τα συσσωματώματα που ανακτήθηκαν σε διάλυμα μετά από απαλό «ξέπλυμα» της επιφάνειας χαρακτηρίστηκαν από σκέδαση νετρονίων, μικροσκοπία και φασματοσκοπία φθορισμού.Τα μόρια IgG1 προσανατολίζονται κυρίως «επίπεδα» στην επιφάνεια του SiOx, με το πρωτεϊνικό στρώμα να έχει εκροφηθεί σε ελάχιστο βαθμό, ενώ ένα διάχυτο στρώμα ξεπλένεται εύκολα.Τα μόρια aCgn ήταν ανθεκτικά στην εκρόφηση όταν φαινόταν να ξεδιπλώνονται στη διεπιφάνεια, αλλά κατά τα άλλα αφαιρούνταν εύκολα.Για τις περιπτώσεις όπου σημειώθηκε ισχυρή δέσμευση, η πρωτεΐνη που εκρόφησε ήταν ένα μείγμα μονομερούς και μικρών ποσοτήτων συσσωματωμάτων HMW (για aCgn) ή υποορατών σωματιδίων (για IgG1).Αλλαγές στην προσρόφηση και/ή στο ξεδίπλωμα με το pH έδειξαν ότι οι ηλεκτροστατικές αλληλεπιδράσεις ήταν σημαντικές σε όλες τις περιπτώσεις.