Προϊόντα

Μια ζωτικής σημασίας θεραπευτική προσέγγιση για τη θεραπεία του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 είναι η χρήση παραγόντων που μπορούν να μειώσουν τη μεταγευματική υπεργλυκαιμία αναστέλλοντας τα ένζυμα πέψης των υδατανθράκων.Η παρούσα μελέτη διερεύνησε τις επιδράσεις του κατευθυνόμενου με βιοδοκιμασία εκχυλίσματος και κλασμάτων του περικαρπίου αποξηραμένου φρούτου Phaleria macrocarpa, ενός παραδοσιακού αντιδιαβητικού φυτού, στην α-γλυκοσιδάση και την α-αμυλάση, σε μια προσπάθεια να κατανοηθεί ο αντιδιαβητικός μηχανισμός τους, όπως Αξιολογήθηκαν το εκχύλισμα μεθανόλης (ME), που ελήφθη με διαδοχική εκχύλιση με διαλύτη, το πιο αποτελεσματικό υγρό-υγρό κλάσμα n-βουτανόλης (NBF) και το χρωματογραφικό υποκλάσμα στήλης flash (SFI). για in vitro αναστολή της δραστηριότητας της α-γλυκοσιδάσης (ζυμομύκητα) και της α-αμυλάσης (χοίρος).Επιπλέον, πραγματοποιήθηκαν επιβεβαιωτικές in vivo δοκιμές σε διαβητικούς αρουραίους (SDRs) που προκλήθηκαν από στρεπτοζοτοκίνη χρησιμοποιώντας από του στόματος δοκιμασίες ανοχής γλυκόζης, σακχαρόζης και αμύλου. Στην υψηλότερη συγκέντρωση που χρησιμοποιήθηκε (1 00 μg/ml), η NBF έδειξε την υψηλότερη αναστολή έναντι της α-γλυκοσιδάσης. 75%) και α-αμυλάση (87%) in vitro (IC50 = 2,40 ± 0,23 μg/ml και 58,50 ± 0,13 μg/ml, αντίστοιχα) με δοσοεξαρτώμενο τρόπο.μια επίδραση που βρέθηκε να είναι περίπου 20% υψηλότερη από την ακαρβόζη (55%), έναν τυπικό αναστολέα της α-γλυκοσιδάσης (IC50 = 3,45 ± 0,19 μg/ml).Το ME και το SFI ανέστειλαν επίσης την α-γλυκοσιδάση (IC50 = 7,50 ± 0,15 μg/ml και 11,45 ± 0,28 μg/ml) και την α-αμυλάση (IC50 = 43,90 ± 0,19 μg/ml και 69,80 μg/ml), αλλά 69,80 έως ± 0 ml. σε μικρότερο βαθμό.Σε in vivo μελέτες με διαβητικούς αρουραίους, το NBF και το SFI μείωσαν αποτελεσματικά τη μέγιστη γλυκόζη αίματος (PBG) κατά 15,08% και 6,46% και την περιοχή κάτω από την καμπύλη ανοχής (AUC) κατά 14,23% και 12,46%, αντίστοιχα, μετά από από του στόματος πρόκληση σακχαρόζης (Ρ < 0,05);επικυρώνοντας έτσι την παρατηρούμενη in vitro δράση.Αυτά τα αποτελέσματα μείωσης στην PBG και την AUC αποδείχθηκαν επίσης σε δοκιμές ανοχής γλυκόζης και αμύλου, αλλά σε μικρότερο βαθμό. Αυτά τα ευρήματα αποκαλύπτουν ότι το P. macrocarpa μπορεί να μετριάσει την υπεργλυκαιμία τόσο σε συνθήκες in vitro όσο και σε συνθήκες in vivo αναστέλλοντας ισχυρά τα ένζυμα υδρόλυσης υδατανθράκων, καθιστώντας το ένα βιώσιμο φυτό για την προμήθεια φυσικών ενώσεων για τη διαχείριση του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2.