Προϊόντα

Αντιμετωπίσαμε προηγουμένως ρυθμιστικές διεργασίες όπου η διυδροτεστοστερόνη (DHT) άσκησε την ανασταλτική της δράση στην καταστολή γονιδίου πρωτεΐνης που σχετίζεται με την παραθυρεοειδική ορμόνη (PTHrP) μέσω του υποδοχέα οιστρογόνου (ER)α, αλλά όχι του υποδοχέα ανδρογόνου (AR), σε κύτταρα καρκίνου του μαστού MCF-7 .Εδώ, διερευνήσαμε εάν μια τέτοια ανώμαλη αλληλεπίδραση συνδέτη-πυρηνικού υποδοχέα (NR) υπάρχει σε κύτταρα LNCaP του καρκίνου του προστάτη.Πρώτον, επιβεβαιώσαμε ότι τα κύτταρα LNCaP εξέφρασαν μεγάλες ποσότητες AR σε αμελητέα επίπεδα ERα/β ή υποδοχέα προγεστερόνης.Τόσο η καταστολή της PTHrP όσο και η ενεργοποίηση των ειδικών για τον προστάτη γονιδίων αντιγόνου παρατηρήθηκαν μετά από ανεξάρτητη χορήγηση 17β-οιστραδιόλης (Ε2), DHT ή R5020.Σύμφωνα με την αντίληψη ότι το LNCaP AR έχασε την εξειδίκευσή του ως προς τον συνδέτη λόγω μιας μετάλλαξης (Thr-Ala877), πειράματα με siRNA που στόχευαν το αντίστοιχο NR αποκάλυψαν ότι το AR μονοπώλησε τον ρόλο του μεσολαβητή της κοινής ορμονοεξαρτώμενης ρύθμισης, η οποία συνδέθηκε πάντα με πυρηνική μετατόπιση αυτού του μεταλλαγμένου AR.Η ανάλυση μικροσυστοιχίας της γονιδιακής ρύθμισης με DHT, E2 ή R5020 αποκάλυψε ότι περισσότερα από τα μισά γονίδια κατάντη του AR (Thr-Ala877) επικαλύπτονταν στα κύτταρα LNCaP.Ιδιαίτερου ενδιαφέροντος, συνειδητοποιήσαμε ότι το AR (άγριου τύπου [wt]) και το AR (Thr-Ala877) ήταν εξίσου υπεύθυνα για τις αλληλεπιδράσεις E2-AR.Πειράματα μικροσκοπίας φθορισμού έδειξαν ότι τόσο το EGFP-AR (wt) όσο και το EGFP-AR (Thr-Ala877) εντοπίστηκαν αποκλειστικά εντός του πυρήνα μετά από θεραπεία με Ε2 ή DHT.Επιπλέον, οι αναλύσεις ανταποκριτών αποκάλυψαν ότι ορισμένα άλλα καρκινικά κύτταρα εμφάνισαν ανώμαλο σήμα E2-AR (wt) παρόμοιο με αυτό στα κύτταρα LNCaP.Υποθέτουμε εδώ την παρουσία μπερδεμένων αλληλεπιδράσεων μεταξύ wt AR και E2 σε ορισμένα ευαίσθητα στις ορμόνες καρκινικά κύτταρα.