Προϊόντα

1. Η επίπτωση των λοιμώξεων από Staphylococcus aureus ανθεκτικών στη μεθικιλλίνη που αποκτήθηκαν από την κοινότητα αυξάνεται με ανησυχητικό ρυθμό.Η αποτελεσματική θεραπεία περιελάμβανε ιστορικά πρώιμο καθαρισμό και χορήγηση αντιβιοτικών.Αυτή η μελέτη σχεδιάστηκε για να προσδιορίσει προοπτικά την αποτελεσματικότητα της εμπειρικής θεραπείας στη θεραπεία λοιμώξεων των χεριών. Διεξήχθη μια προοπτική τυχαιοποιημένη δοκιμή σε νοσοκομείο της κομητείας I επιπέδου.Οι ασθενείς με λοίμωξη των χεριών έλαβαν είτε εμπειρική ενδοφλέβια βανκομυκίνη κατά την εισαγωγή είτε ενδοφλέβια κεφαζολίνη.Τα αποτελέσματα παρακολουθήθηκαν χρησιμοποιώντας τη σοβαρότητα της λοίμωξης, την κατάλληλη κλινική ανταπόκριση και τη διάρκεια παραμονής.Η σχέση κόστους-αποτελεσματικότητας υπολογίστηκε χρησιμοποιώντας το συνολικό κόστος για κάθε ασθενή και στις δύο ομάδες.Πραγματοποιήθηκαν στατιστικές αναλύσεις. Σαράντα έξι ασθενείς εγγράφηκαν στη μελέτη.Είκοσι τέσσερις τυχαιοποιήθηκαν σε κεφαζολίνη (52,2 τοις εκατό) και 22 (47,8 τοις εκατό) σε βανκομυκίνη.Δεν υπήρχε στατιστική διαφορά μεταξύ του κόστους θεραπείας (p < 0,20) ή της μέσης διάρκειας παραμονής (p < 0,18) μεταξύ των ομάδων.Οι ασθενείς που τυχαιοποιήθηκαν σε κεφαζολίνη είχαν υψηλότερο μέσο κόστος θεραπείας σε σύγκριση με ασθενείς που τυχαιοποιήθηκαν σε βανκομυκίνη (p < 0,05).Οι ασθενείς με πιο σοβαρές λοιμώξεις είχαν ακριβότερο μέσο κόστος θεραπείας (p < 0,0001) και μεγαλύτερη μέση διάρκεια παραμονής (p = 0,0002).Κοντά στο τέλος της μελέτης, η επίπτωση του S. aureus ανθεκτικού στη μεθικιλλίνη που αποκτήθηκε από την κοινότητα στο νοσοκομείο της κομητείας των συγγραφέων ανακαλύφθηκε ότι ήταν 72%, γεγονός που προκάλεσε τον πρόωρο τερματισμό της μελέτης από το συμβούλιο θεσμικής αναθεώρησης λόγω της υψηλής συχνότητας Αποκλείοντας περαιτέρω τυχαιοποίηση. Η κατάλληλη πρώιμη θεραπεία για ανθεκτικό στη μεθικιλλίνη S. aureus δεν έχει καθοριστεί οριστικά.Δεν εντοπίστηκε διαφορά στην έκβαση χρησιμοποιώντας κεφαζολίνη έναντι βανκομυκίνης ως παράγοντα πρώτης γραμμής.

2. Με τις βελτιώσεις στην επούλωση τραυμάτων μέσω της χρήσης ενδοφλέβιας προφυλακτικής αντιβιοτικής και τεχνικών βελτιώσεων, οι μετεγχειρητικές λοιμώξεις του αγκώνα έχουν γίνει λιγότερο συχνές αλλά εξακολουθούν να εμφανίζονται σε ορισμένες προαιρετικές επεμβάσεις αγκώνα.Ο στόχος αυτής της μελέτης ήταν να αξιολογήσει την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα της προφυλακτικής εφαρμογής βανκομυκίνης στο εγχειρητικό σημείο για τη μείωση της συχνότητας μόλυνσης μετά την ανοιχτή απελευθέρωση μετατραυματικών άκαμπτων αγκώνων. Μια αναδρομική ανασκόπηση 272 τέτοιων ασθενών κατά τη διάρκεια μιας 4ετίας περίοδο πραγματοποιήθηκε.Στην ομάδα ελέγχου (93 ασθενείς), πραγματοποιήθηκε απλή προφύλαξη με τυπικά ενδοφλέβια αντιβιοτικά.στην ομάδα βανκομυκίνης (179 ασθενείς), η σκόνη βανκομυκίνης εφαρμόστηκε απευθείας στο τραύμα πριν από το κλείσιμο μαζί με την τυπική ενδοφλέβια προφύλαξη. Μετά από παρακολούθηση τουλάχιστον 6 μηνών, η ομάδα ελέγχου βρέθηκε να είχε 6 λοιμώξεις (6,45%· εμπιστοσύνη διάστημα: 2,40%-13,52%) σε σύγκριση με κανένα (0%, διάστημα εμπιστοσύνης: 0-2%, 04%) στην ομάδα της βανκομυκίνης, που ήταν στατιστικά σημαντική διαφορά (P = 0,0027).Δεν τεκμηριώθηκαν ανεπιθύμητες ενέργειες από την άμεση χρήση της σκόνης βανκομυκίνης. Η τοπική εφαρμογή της σκόνης βανκομυκίνης μπορεί να είναι ένα πολλά υποσχόμενο μέσο πρόληψης μετεγχειρητικών λοιμώξεων του αγκώνα μετά την απελευθέρωση του αγκώνα σε ασθενείς με μετατραυματική ακαμψία του αγκώνα.