D-Γλουταμινικό οξύ CAS:6893-26-1 99% Λευκή σκόνη
| Αριθμός καταλόγου | XD90313 |
| Ονομασία προϊόντος | D-Γλουταμινικό οξύ |
| CAS | 6893-26-1 |
| Μοριακός τύπος | C5H9NO4 |
| Μοριακό βάρος | 147,13 |
| Στοιχεία αποθήκευσης | Περιβάλλων |
| Εναρμονισμένος Δασμολογικός Κώδικας | 29224200 |
Προσδιορισμός προϊόντος
| Εμφάνιση | Λευκή κρυσταλλική σκόνη |
| Χημική δοκιμή | 99% |
| Συγκεκριμένη περιστροφή | -31 έως -32,2 |
| Βαριά μέταλλα | <10 ppm |
| AS | <1 σελ./λεπτό |
| pH | 3 - 3,5 |
| SO4 | <0,020% |
| Fe | <10 ppm |
| Απώλεια στο στέγνωμα | <0,20% |
| Υπολείμματα κατά την ανάφλεξη | <0,10% |
| NH4 | <0,02% |
| Cl | <0,02% |
| Κατάσταση Λύσης | >98% |
Οι γ-γλουταμυλοτρανσπεπτιδάσες (γ-GTs) διασπούν τον δεσμό γ-γλουταμυλοαμιδίου της γλουταθειόνης και μεταφέρουν την απελευθερωμένη γ-γλουταμυλ ομάδα σε νερό (υδρόλυση) ή σε αμινοξέα δέκτη (μεταπεπτιδοποίηση).Αυτά τα πανταχού παρόντα ένζυμα παίζουν βασικό ρόλο στη βιοσύνθεση και την αποδόμηση της γλουταθειόνης και στην ξενοβιοτική αποτοξίνωση.Εδώ αναφέρουμε την κρυσταλλική δομή ανάλυσης 3Α του Bacillus licheniformis γ-GT (BlGT) και αυτή του συμπλόκου του με l-Glu.Οι δομές ακτίνων Χ επιβεβαιώνουν ότι το BlGT ανήκει στην υπεροικογένεια της Ν-τερματικής πυρηνόφιλης υδρολάσης και αποκαλύπτει ότι η πρωτεΐνη έχει μια ανοιχτή ενεργή σχισμή παρόμοια με αυτή που αναφέρεται για το ομόλογο ένζυμο από το Bacillus subtilis, αλλά διαφορετική από εκείνες που παρατηρήθηκαν για την ανθρώπινη γ-GT και για γ-GT από άλλους μικροοργανισμούς.Τα δεδομένα υποδεικνύουν ότι η δέσμευση του l-Glu προκαλεί μια αναδιάταξη της Ο-τελικής ουράς της μεγάλης υπομονάδας BlGT και επιτρέπει την ταυτοποίηση μιας ομάδας υπολειμμάτων οξέος που εμπλέκονται δυνητικά στην αναγνώριση ενός μεταλλικού ιόντος.Ο ρόλος αυτών των υπολειμμάτων στη διαμορφωτική σταθερότητα του BlGT έχει μελετηθεί χαρακτηρίζοντας την αυτοεπεξεργασία, την ενζυματική δραστηριότητα, τη χημική και θερμική μετουσίωση τεσσάρων νέων μεμονωμένων μεταλλαγμάτων Ala.Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η αντικατάσταση του Asp568 με ένα Ala επηρεάζει τόσο την αυτοεπεξεργασία όσο και τη δομική σταθερότητα της πρωτεΐνης.
