Προϊόντα

Ο στόχος αυτής της μελέτης ήταν να συγκριθεί η αποτελεσματικότητα του βαλπροϊκού έναντι της αλοπεριδόλης στη μείωση του επιπέδου διέγερσης σε προσβεβλημένους ασθενείς στο τμήμα επειγόντων περιστατικών.Αναθέσαμε σε 80 ασθενείς με οξεία διέγερση να λάβουν είτε ενδοφλέβια βαλπροϊκό νάτριο (20 mg/kg) είτε ενδομυϊκή αλοπεριδόλη (5 mg/1 ml).Η διέγερση μετρήθηκε κατά την έναρξη και 30 λεπτά μετά την πρώτη ένεση χρησιμοποιώντας την κλίμακα αξιολόγησης διέγερσης-ηρεμίας (ACES), την υποκλίμακα θετικού και αρνητικού συνδρόμου-διεγερμένο στοιχείο της κλίμακας και την κλίμακα διέγερσης συμπεριφοράς.Για 80 ασθενείς που έλαβαν θεραπεία με βαλπροϊκό νάτριο, η μέση δόση ± SD ήταν 1541,5 ± 286 mg (εύρος 940-2400).Οι μέσες βαθμολογίες ACES μετά την παρέμβαση από την έναρξη έως τα 30 λεπτά μετά την ένεση του φαρμάκου ήταν 4,73 (SD = 1,93) για την ομάδα του βαλπροϊκού και 5,45 (SD = 2,09) για την ομάδα αλοπεριδόλης (P = 0,028).Δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές διαφορές ως προς τις μέσες αλλαγές 30 λεπτά μετά την παρέμβαση για δύο επιπλέον κλίμακες ανάδευσης.Ένα μεγαλύτερο ποσοστό ασθενών στην ομάδα της αλοπεριδόλης παρουσίασε έντονη καταστολή (36,2%, P <0,001) και εξωπυραμιδικά συμπτώματα (8,7%, P = 0,007) σε σύγκριση με την ομάδα βαλπροϊκού (2,5% για έντονη καταστολή, κανένας ασθενής για εξωπυραμιδικά συμπτώματα).Τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι στο πλαίσιο της κλινικής πρακτικής της επείγουσας ψυχιατρικής, η ενδοφλέβια χορήγηση βαλπροϊκού είναι εξίσου αποτελεσματική με την αλοπεριδόλη στη μείωση της διέγερσης, με καλύτερο προφίλ ασφάλειας.