Μελετήθηκε η βιοσύνθεση πρωτεογλυκανών και γλυκοζαμινογλυκανών παρουσία π-νιτροφαινυλ-ξυλοζίτη χρησιμοποιώντας ένα πρωτεύον σύστημα κυτταροκαλλιέργειας κοκκιώδους ωοθηκών επίμυος.Η προσθήκη π-νιτροφαινυλ-ξυλοζίτη στο μέσο κυτταροκαλλιέργειας προκάλεσε περίπου 700% αύξηση της ενσωμάτωσης [35S]θειικού (ED50 στα 0,03 mM) σε μακρομόρια, τα οποία περιελάμβαναν ελεύθερες αλυσίδες θειικής χονδροϊτίνης που ξεκινούσαν σε ξυλοσίδη και φυσικές πρωτεογλυκάνες.Ελεύθερες αλυσίδες θειικής χονδροϊτίνης που εκκινήθηκαν από ξυλοσίδη εκκρίθηκαν σχεδόν αποκλειστικά στο μέσο.Το μοριακό μέγεθος των αλυσίδων θειικής χονδροϊτίνης μειώθηκε από 40.000 σε 21.000 καθώς ενισχύθηκε η συνολική ενσωμάτωση [35S]θειικής, υποδηλώνοντας ότι η ενισχυμένη σύνθεση της θειικής χονδροϊτίνης διατάραξε τον φυσιολογικό μηχανισμό τερματισμού της αλυσίδας της γλυκοζαμινογλυκάνης.Η βιοσύνθεση των πρωτεογλυκανών θειικής ηπαράνης μειώθηκε κατά περίπου 50%, πιθανότατα λόγω του ανταγωνισμού στο επίπεδο των προδρόμων ουσιών UDP-σακχάρου.[35S]Η ενσωμάτωση θειικού σταμάτησε με την προσθήκη κυκλοεξιμιδίου με αρχικό ημίχρονο περίπου 2 ωρών παρουσία ξυλοσίδης, ενώ απουσία ξυλοσίδης ήταν περίπου 20 λεπτά.Η διαφορά πιθανότατα αντανακλά τον ρυθμό ανακύκλωσης της ικανότητας σύνθεσης γλυκοζαμινογλυκάνης στο σύνολό της.Ο ρυθμός ανακύκλωσης της ικανότητας σύνθεσης γλυκοζαμινογλυκάνης που παρατηρήθηκε στα κοκκιώδη κύτταρα των ωοθηκών ήταν πολύ μικρότερος από αυτόν που παρατηρήθηκε στα χονδροκύτταρα, αντανακλώντας τη σχετική κυριαρχία της βιοσυνθετικής δραστηριότητας πρωτεογλυκάνης στη συνολική μεταβολική δραστηριότητα των κυττάρων.
